خبر مرگ ستار بهشتی هموطن وبلاگ نویس راهم شنیدیم وپیش خود میگوییم چرا چرا چرا اینقدر داغ باید ببینیم از زنده بودن خود شرم داشتیم وحالا بیشتر از پدر مادر خود میپرسیدیم چرا ما به اینجا امدیم و معما یمان هنوز بی پاسخ مانده وشاید روزی صد بار خود را در دادگاه دل محکوم کنیم که دستهای ما هم در خون دیگران شریک است دستهای نالایقی که شاید می توانست در راه اصلاح بکار اید اما حالا باید سپری باشد در مقابل جسم بی ارزش در مقابل اتشی که در راه است اتشی که خشک وتر را با هم میسوزاند.